August II Wettyn ustanawia rabina ziemskiego poznańskiego Naftalego Izaakowicza faktorem dworu królewskiego, potwierdza jego kompetencje sądownicze jako najwyższego sędziego żydowskiego, wyjmuje go spod jurysdykcji wszystkich instancji sądowniczych (w tym sejmów i sejmików żydowskich) za wyjątkiem sądów królewskich oraz marszałków wielkiego koronnego i litewskiego, gwarantuje mu bezpieczeństwo na sejmach i sejmikach koronnych i litewskich oraz swobodę mieszkania w miastach królewskich.